ازدواج های آخر الزمانی

اشاره:
 
هنوز سال های زیادی از آن زمان هایی نگذشته که خانواده داماد برای پیدا کردن همسر ایده آل پسرشان، کمرهمت می بستند و بین قوم و خویش و در و همسایه به سرچ حرفه ای برای یافتن یک عروس کدبانو می پرداختند.
حتی در میان خاطرات پدر بزرگ ها، پر است از ثبت خاطرات که پدر بزرگ هایی، همسر خود را تا بعد از مراسم عروسی رؤیت نمی کردند!
اما اگر حالت کمی تا حدودی افراطی اخیر را نادیده بگیریم، انتخاب همسر از طریق مشاوره های والدین به زمان زیاد دور برنمی گردد. هنوز هم افراد زیادی دست به دامن همین روش برای انتخاب همسر آینده شان می شوند.
اما در سال های اخیر روش هایی برای انتخاب همسر به کار گرفته شده که واقعاً آدمیزاد را انگشت به دهان می گذارد!
گذشته از دوستی های خیابانی و آشنایی در محیط چت روم، بنگاه های همسریابی به یکی از دغدغه های روان شناسان و جامعه شناسان تبدیل شده اند.
اما این بنگاه های همسریابی دیگر چه صیغه ای هستند؟!

1 سروکله این ها از کجا پیدا شد؟!
 
بد نیست بدانید ازدواج اینترنتی و همسریابی در محیط مجازی، برای اولین بار در فرانسه و در یکی از شهرهای حومه پاریس شکل گرفت.
درآن زمان، بیست سال از فعالیت مؤسسات همسریابی حضوری می گذشت و پس از این مدت طولانی، مؤسسات همسریابی به فکر افتادند که فعالیت شان را گسترش داده و از این طریق سود آوری بیش تری را برای مؤسسات و سهام داران شان فراهم کنند.
کم کم این سایت ها در محیط اینترنت با سرعت قارچ گونه خود رشد کرده و تکثیر یافتند تا اینکه به جایگاه فعلی شان در دنیا دست پیدا کردند.

2 کپی برداری در ایران
 
واقعیت تلخ این است که ما ایرانی ها اخیراً در صنعت کپی برداری و مونتاژ به پیشرفت های بسیار قابل قبولی دست پیدا کرد ه ایم! شاید به همین دلیل باشد که در کشور ما هم خیلی زود نمونه های کپی شده این سایت ها ایجاد شد!
عمر فعالیت مؤسسات و سایت های همسر یابی در ایران به سختی از پنج شش سال تجاوز می کند و این در حالی ست که این روش حتی در جوامع غربی ، مثل فرانسه که مبدع این روش بود، نتایج امیدوار کننده ای به جا نگذاشت، چه برسد به ایران که تفکرات و اندیشه های اسلامی و سنت های اصیل ایرانی چندان مزاج شان با این روش ها سازگار نیست!

3 آن چه شماخواسته اید!
 
اکثراً افرادی که به سایت های همسریابی مراجعه می کنند، دنبال چه چیزی هستند؟!
دسته اول از مراجعین این سایت ها فقط به دنبال ماجراجویی اند و شاید اصلاً قصد ازدواج نداشته باشند.
دسته دوم افرادی هستند که به دنبال سوء استفاده از آب گل آلوده بوده و با ترفند هایی، شماره تماس یا ایمیل جنس مخالف را به دست آورده و به وظیفه تاریخی شان، که همان ایجاد مزاحمت برای دیگران است، می پردازند!
دسته بعدی افرادی هستند که شاید واقعاً به دنبال فردی برای ازدواج باشند. اما آیا راه را درست آمده اند؟!
از این جا به بعد، ماجرا کمی فکاهه می شود. مراجعین مشخصاتی را در پروفایل شخصی یا همان بیوگرافی خود می نویسند که دقیقاً همه آن ها را کم دارند!
و یا بر عکس؛ شرایطی را برای انتخاب همسرشان ذکر می کنند که شاید تا قیامت چنین موردی گیرشان نیاید!

4 ملاک شما برای انتخاب همسر ؟!
 
معمول ترین ملاک های انتخاب همسر در این سایت ها مواردی مثل این هاست:«قد بلند، تحصیلات عالی و آکادمیک، درآمد بالا، ماشین آخرین مدل، منزل شخصی، رنگ چشم، رنگ مو و...»
لازم به مقایسه نیست که در روش های سنتی ازدواج ایرانی ها، معمولاً این ملاک جزء آخرین دسته ملاک ها بودند و مهم ترین ملاک، ایمان و عقاید شخص و سطح فرهنگی و اجتماعی خانواده مقابل است.

5 می شه باشما آشنا بشم ؟!
 
برخی از این موسسات و سایت ها، امکاناتی را برای مراجعین شان در نظر گرفته اند که داد کارشناسان و مسؤلین اجتماعی را در آورده،مِن جمله:
«آلبوم تصاویر شخصی،تالار گفتگو(چت)،ارسال پیام، امکان هماهنگی برای ملاقات حضوری در دفتر مؤسسات همسریابی و...» هر چقدر هم که به این قضیه خوش بین باشیم،باز هم نمی شود فضای کاذبی را که برای گفتگوی دو جوان فراهم شده نادیده گرفت و این جریان زنگ خطری را به صدا در می آورد که حتی چندی پیش، داد نایب رئیس کمیسیون فرهنگی مجلس شورای اسلامی ایران را در می آورد.

6 هیچ گربه ای برای رضای خدا موش نمی گیره!
 
این موسسات،صرفاً خیرخواه من و شما نیستند و برای هماهنگی ارتباط بین دو کاربرشان،هزینه هایی را مطالبه می کنند.
اگر کاربر سایت خواستار ارسال پیام برای شخص مورد پسندش باشد، باید حساب اعتباری ارسال پیام خود را از طریق حساب بانکی اش شارژکند!!
یا حتی اگر خواستار ملاقات حضوری باشد، ناگزیر باید رقم بیش تری را پرداخت کند.

7 با یک سرچ ساده در اینترنت، لیست بلند بالایی از سایت های همسریابی به چشم می خورند، اما واقعاً چند درصدشان مجوز دارند؟!
 
طبق پژوهش های اخیر،فقط دو در صد این سایت ها دارای مجوز از مراجع ذی صلاح مثل قوه قضائیه و سازمان ملی جوانان هستند و تعداد بسیاری از سایت های بدون مجوز، با اجاره یکی دو اتاق به فعالیت می پردازند و گذشته از دسترسی ساده به اطلاعات شخصی کاربران، به کسب و کار پرداخته و به نان و نوایی می رسند و تکلیف عکس و اطلاعات شخصی کاربران هم مشخص نبوده و حتی هدف واقعی بنیان گذاران سایت های بدون مجوز، مشخص نیست. گذشته از بحث دوام یا بی ثباتی این گونه آشنایی ها، عواقب ناخوشایند در پس این گونه فعالیت ها در انتظار بنیان خانواده خواهد بود.

8 ضمانت یا همان خدمات پس از فروش!
 
از آن جا که طبق گفته آسیب شناسان خانواده، ازدواج های اینترنتی خیلی دوامی ندارند، مشخص است که این نوع ازدواج ها از افرادی سر می زند که در زندگی شتاب زده عمل می کنند و از آداب و رسوم آشنایی و ازدواج به صورت سنتی فاصله گرفته اند. دکتر امان الله قرایی مقدم،آسیب شناس خانواده در این باره معتقد است:
«بررسی ها نشان می دهند چون دوستی ها و آشنایی های اینترنتی تعهدی میان افراد به وجود نمی آورد، می تواند خیلی زود به جدایی منجر شود. از سوی دیگر شناختی که از این طریق شکل می گیرد چندان کامل و حتی مناسب نیست.»
این کارشناس اجتماعی ازدواج هایی را که به واسطه سایت های همسریابی اینترنتی صورت می گیرد همچون تجربه بسیاری ازدواج های دانشجویی ناموفق می داند و می افزاید:«ازدواج باید با آگاهی و درک عمیق صورت بگیرد. چون تحقیقات نشان می دهد ازدواج های اینترنتی اگر هم اتفاق بیفتند از روی عقل و منطق نیستند.»
منبع : نشریه دیدار آشنا شماره 125