7 قدم تا ازدواج بی دردسر

حتما برای شما هم اتفاق افتاده که دلتان خواسته باشد زمان را نه یک ساعت که یک دقیقه عقب ببرید و همه چیز را جبران کنید. اتفاقی که برای خیلی ها در زندگی مشترک رخ می دهد و آرزو می کنند زمان چند روز، چند ماه یا چند سال به عقب برگردد تا اشتباهات خود را اصلاح کنند. اشتباهاتی که اگر هوشیار باشید، می توانید جلوی آنها را در همان دوران نامزدی بگیرید.

7 قدم تا ازدواج بی دردسر
 

1. شما هم کامل نیستید
 
ازدواج پیوند مقدسی است؛ آنقدر مقدس که خیلی ها برای حفظ حرمت آن، زندگی خود را زیر و رو می کنند. ممکن است شما با کسی نامزد کرده باشید که از هر لحاظ برای ازدواج مناسب به نظر برسد اما این دلیل نمی شود که بی عیب و نقص باشد و به محض دیدن ایرادهای خلقی و رفتاری او، زمین و زمان را بهم بریزید و حس کنید که به ساحت مقدس عشقتان توهین شده است! شما دو آدم خاکستری هستید که قرار است مثل تمام آدم های دنیا یک روند رو به رشد را طی کنید تا به کمال برسید.
اگر همسفرتان در مسیرش سکندری می خورد، به جای سرزنش کردن او و نگرانی از این که یک عمر بدبخت شده اید، زیر دست و بالش را بگیرید تا راه رفتن را یاد بگیرد.

2. عشق تحمیلی
 
اگر احساس کنید کسی می‌خواهد خودش را به شما تحمیل کند، چه می‌کنید؟ اولین واکنش همه ما «فرار کردن» از دست اوست؛ بنابراین به‌جای «تحمیل کردن» خود به طرف مقابل، خیلی عادی رفتار کنید؛ نه آن‌قدر بی‌اعتنا و نه آن‌قدر احساساتی که او را پشیمان کنید و فراری بدهید؛ خودتان باشید و بگذارید گذر زمان و رفتار منطقی هر دوی شما، عشق و علاقه پایدار و محکمی را بینتان ایجاد کند؛ عشق ناشی از یک حس خوب نه عادت و وابستگی ناشی از اجبار. یادتان باشد شما اگرچه قرار است یک زندگی مشترک را شروع کنید اما برای درک علاقه ای که به هم دارید، باید کمی از هم فاصله بگیرید تا بتوانید بهتر همدیگر را ببینید و دلایل دوست داشتن تان را هر لحظه به یاد بیاورید.

3. شما راس دنیا نیستید
 
مراقب باشید از آن طرف بام نیفتید! همانقدر که بت ساختن از طرف مقابل و بی عیب و نقص دیدن او اشتباه است، بی عیب دیدن خود و غرور بیجا داشتن هم اشتباه است. فکر نکنید که شما قرار است مرکز دنیا باشید و همه خود را با شما تطبیق دهند. نامزد شما و خانواده او هم خط مشی ها و طرز فکرهای خودشان را دارند که چند دهه با آنها زندگی کرده اند. اطمینان و اعتماد به نفس بیش از حد شما می تواند بین دو خانواده فاصله های پر نشدنی بیندازد.

4. رؤیاپردازی حدی دارد!
 
چشمتان را باز کنید؛ روی داشته های خودتان نه روی داشته های دیگران. به این فکر کنید که این زندگی، خوب یا بد زندگی مشترکی است که شما باید آن را شروع کنید و بسازید. «ساختن» مهم ترین فعلی است که باید در زندگی صرف کنید. محض اطلاعتان بگوییم که این ساختن، به معنی سازگار شدن و سوختن و ساختن نیست. باید سازندگی پیشه کنید. دست از رویا بافی درباره زندگی و اگر و مگرها بردارید و ببینید با ظرفیتی که در خودتان سراغ دارید و شناختی که از نامزدتان پیدا کرده اید، چقدر می توانید برای بهتر شدن و عمق گرفتن زندگی تان تلاش کنید. هرگز، هرگز، هرگز بعد از عقد شروع به حسرت خوردن درباره گزینه های دیگری که می توانستید به جای نامزدتان داشته باشید، نکنید. نه به خاطر این که زندگی به عقب بر نمی گردد، نه! چون باید اساس کارتان سازندگی باشد، نه خراب کردن هر چه تا حالا بدست آورده اید. اگر دیدید سازندگی به جایی نمی رسد یک بحث جداست. اما لااقل به خودتان فرصت آزمودن زندگی جدیدتان را بدهید!

5. مثل یک راه بی‌پایان
 
با کمی دقت و تیزهوشی می‌توانیم طوری رفتار کنیم که همیشه برای هم، حرفی برای گفتن داشته باشیم و از هم خسته نشویم. مطالعه، آگاهی از آنچه در اطراف ما می‌گذرد، آگاهی از علایق و نیازهای طرف مقابل و... همگی راهکارهایی است که 2نفر را همیشه برای هم دوست‌داشتنی و نو نگه می‌دارد. در یک کلام اگر از همدیگر «عقب بمانیم»، زندگی‌مان نابود می‌شود؛ مثل ترازویی که همیشه یک کفه آن سنگین‌تر از دیگری است. زن و مرد باید هم پای هم حرکت کنند تا همیشه همراه هم باشند.

6. ساده اما نه مثل بچه‌ها
 
بچه‌ها را دیده‌اید که چطور بی‌پروا و آزاد ابراز احساسات می‌کنند. هرچند قرار نیست ما هم مثل کودکان رفتار کنیم اما باید صداقت و آزادی در نشان دادن احساسات را از آنها یاد بگیریم. وقتی احساسات‌مان را صادقانه بیان می‌کنیم، همان‌طور هم جواب می‌گیریم. بنابراین به‌جای اینکه با تکلف رفتار کنیم و از ابراز احساسات بترسیم،
راحت و آزاد ابراز محبت کنیم. حتی با گفتن دلخوری‌هایمان، به طرف مقابل فرصت دفاع می‌دهیم و همین فرصت، کدورت‌های بین ما را از بین می‌برد؛ پس از حرف‌زدن نترسیم.

7. آنها نشانه او هستند
 
اختلاف عروس و داماد با خانواده طرف مقابل آن‌قدر تکراری و نخ‌نماست که بهتر است اصلا درباره آن حرف نزنیم. فقط یادمان باشد پدر و مادر او، بخش مهمی از زندگی و حتی شخصیت او هستند و آزردن آنها مساوی است با آزردن کسی که خیلی دوستش داریم. از طرفی همسر ما هر چقدر هم که باگذشت و مهربان باشد، تحمل بی‌اعتنایی و کم‌اعتنایی به عزیزانش را ندارد. بنابراین اگر تلافی هم نکند، دلخور و افسرده خواهد شد و به تدریج از ما متنفر می‌شود. یادتان باشد، نامزدی می‌تواند شیرین‌ترین دوران پیش از شروع زندگی مشترک باشد؛ اگر توقع‌ها، خواسته‌ها و محبت‌ها خالص و دوست‌داشتنی و همراه با عقل و منطق باشد.
منبع:سلامت،
همشهری